Ik reis veel en graag, het liefst per fiets, bij voorkeur in en naar verre oorden. Het verblijven in andere samenlevingen en de kennismaking met andere zienswijzen is voor mij een effectieve manier om tot nieuwe inzichten te komen:
Azie: een assertieve opstelling, het opkomen voor jezelf en je rechten dwingt geen respect af maar wordt gezien als een gebrek aan zelfbeheersing, een afgang voor jou en een gebrek aan respect voor de ander. Ook bijzonder is dan weer de heftigheid van het geweld als er eenmaal onlusten uitbreken.
Marokko-woestijnreis: de aanpak van die gids, ik snapte er niets van, zo niet handig. Maar er blijken opvattingen over logica en efficiency te bestaan die ik niet ken en niet begrijp maar die wel werken: 'oordeel niet over iemand voordat je tien mijl in zijn mocassins gelopen hebt'.
Mali: wij hebben zoveel, we kunnen zoveel kiezen en zijn regelmatig ontevreden. Zij hebben zo weinig, hebben geen keuzemogelijkheden, klagen veel minder en lachen veel meer.
Leegte: als je dagenlang door het zand hebt lopen sjokken of op een kamelenrug heb zitten wiebelen (Sahara) of heuvels op en af gefietst hebt (Srilanka, Mongolie en Griekenland), dan denk je eigenlijk niet meer. Maar als je dan thuis bent, weet je ineens van alles wat je daarvoor niet wist of bedacht had, zomaar.